کی به حال تو بسوزد دل دلدار صغیر

                                              شمع از سوزش پروانه چه پروا دارد

هی..

دلمون حسابی امروز گرفته...

علتشو میدونم ...ولی چه میشه کرد..

باید سوخت و ساخت... البته نه اوقدر که بترکی...

یه روز یه بچه ها بهم میگفت گل پسر بیا یه شعر برات بخونم .. البته اون خیلی با احساس میخوند ..

میگفت:شب بود و شمع بود و من بودم و غم

                                                     شب رفت و شمع سوخت و من ماندم و غم ..

بعدشم یه آهه درست و حسابی از ته اعماقش کشید با یه لبخند کو چولو ..

اون روز رفیقم خیلی حالش گرفته بود .. دقیقا مثل الان من..

یادتونه تو ابتدایی تو کتاب فارسی میخوندیم ..صدای خش خش برگهای پاییزی زیر پای عابران پیاده واز این حرفا ...

الان دلم همچین جایی رو میخواد که برم قدم بزنم..

تا حالا روی صندلی تنهایی نشستین ..ببینین چه حالیه؟../

خیلی قدرت میخواد که فریاد نزنی../

چقدر سخته تو دلت تنها نباشی و همیشه یاد یکی باهات باشه..ولی بیرون از دلت خبری ازش نباشه ..

یاران ره عشق منزل ندارد

                               این بحر مواج ساحل ندارد ..

بذر غم عشق در مزرع دل

                              جز درد و محنت حاصل ندارد..

هر کس نبندد بر دلبری دل 

                               یا آدمی نیست یا دل ندارد..

شادیهای دنیامال شماست .. سراغ غمهاش نرین.

همیشه جاری باشید.                                                                                                                                                         *..یا حق..*